اگر به مشهد سفر کرده و به زیارت حرم رضا رفته باشید زنان و مردان زیادی را می‌بینید که مقادیر زیادی پول و چه بسا جواهرات خود را به داخل ضریح می ریزند.
اگر از آنها علت را جویا شوید جواب مشابهی را دریافت میکنید؛ «نذر داشتم». یکی نذر کرده بوده که خانه دار بشود، یکی دیگه نذر کرده بوده که کنکور قبول بشود، یکی دیگه میخواسته اجاقش از کوری دربیاد، یکی دیگه نذر کرده بوده که به عشقش برسه و الی آخر! حالا طرف بعد از کلی قرض و وام گرفتن و دربدری کشیدن تونسته یک خانه نقلی پایین شهر بخره، میاد میگه اینها همه از «کَرَم آقا امام رضاست» و النگو و انگشتر طلاش را میندازه تو ضریح تا نذرش را ادا کرده باشه!این انداختن پول و جواهرات به داخل ضریح فقط مختص به حرم رضا نیست، این داستان را در محل دفن همه امامهای شیعه و حتی در چند هزار (!) امامزاده موجود در کشور هم شاهد هستیم. حالا این سوال که اصلا چطور ممکن است که یک آدم مرده یتواند خواسته‌های زنده‌‌ها که از قرار معلوم هیچ موقع هم تمام نمیشود و چه بسا برخی با هم تلاقی و تضاد هم دارد را برآورده کند موضوع این مطلب نیست و در اینجا به آن نمی‌پردازم، اما موضوع این است که این پولها و جواهرات توسط مسئولین حرم جمع آوری میشود و معلوم نیست کجا خرج میشود. مثلا درباره حرم رضا، آنقدر حجم نذورات و وقوفات مردم زیاد است که سازمان عریض و طویلی به نام آستان قدس رضوی به وجود آمده است که از همین پول نذورات مردم الان چند صد هزار هکتار زمین کشاورزی و چند صد کارخانه و هتل و غیره را صاحب شده است و به طور کامل از پرداخت مالیات هم معاف است. در راس این سازمان یک آخوند مفت خوری قرار دارد به نام آیت الله «عباس واعظ طبسی» که از زمان انقلاب تا حالا رییس این سازمان بوده و به عبارتی از جهل و خرافات مردم استفاده کرده و با پول مردم می‌خورد و می‌خوابد! گوشه‌ای از فسادهای او را هم «عباس پالیزدار» افشا کرده بود که البته به زندان افتاد!
حالا اینها همه را گفتم تا به اینجا برسم که آی مردم ببینید نذوراتتان را چطور برای مقاصد شخصی خودشان خرج می‌کنند! در خبرها آمده که فرزند این آیت الله، به نام مصطفی که با توجه به کهولت سن پدرش، ریاست دفتر آستان قدس را بر عهده دارد و عملا همه کاره آنجاست، یک پول قلمبه‌ای به میزان یک و نیم میلیارد تومان را درسته داده به یک دختر ۲۷ ساله با نام «سحر ریحانی» (لینک خبر)! ظاهر قضیه هم این هست که این دختر یک فیلم سینمایی با نام «زلال بی انتها» از اتفاقاتی که داخل حرم می‌افتد (مثل انداختن نذری، غبار روبی و شستشوی حرم، نقاره زنی و غیره) تهیه کند. قسمت تعجب برانگیز ماجرا این است که اولا این دختر جوان هیچ سابقه تهیه کنندگی و کارگردانی ندارد، رشته دانشگاهی اش ریاضی بوده و تنها در چند فیلم سینمایی بازی کرده است و دوما اینکه این فیلم هیچ بازیکنی ندارد و معلوم نیست این بودجه سنگین برای چیست؟! خود وی در مصاحبه‌ای که انجام داده است (لینک مصاحبه)، اقرار کرده است که در یک جلسه تجلیل از برگزیدگان المپیاد ریاضی با مصطفی واعظ طبسی آشنا شده و به او گفته است که «میخواهد به سرعت پولدار شود» و «حاج آقا» هم به سرعت قبول کرده است که چنین پول هنگفتی را به او بدهد!! تازه گویا قرار است پروژه‌های بسیار بزرگتری را هم با آستان انجام دهد! برای درک بزرگی این مبلغ کافیست به این نکته توجه کنید که کل هزینه ساخت فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» که افتخار اسکار را به دست آورد، حدود ۸۰۰ میلیون تومان بوده است.
من به رابطه احتمالی پشت پرده‌ای که بین این دختر جوان و پسر آیت الله وجود دارد کاری ندارم، اما دلم به حال آن مردمی میسوزد که علیرغم وضع نامناسب مالی، النگو و انگشتر خود را به عنوان ادای نذر به داخل ضریح و به عبارتی به شکم آیت الله‌های مفت خور میریزند! هیچ فکر کرده‌اید با این پول هنگفتی که به عنوان نذر و وقف پرداخت میشود، چند هزار بیکار را میشود به سر کار فرستاد، برای چند هزار دختر جوان میشود جهیزیه تهیه کرد و چند هزار نفر مجبور نخواهند بود از زور فقر کلیه خودشان را بفروشند؟ امیدوارم روزی برسد که هرکسی وضع زندگی و یا تغییر در سرنوشت خودش را نتیجه مستقیم عوامل مادی و عملکرد و تلاش خود بداند و نه نتیجه متوسل شدن به مردگان مقدس…!
مهدی میر (آخور) لو 